Istnieje choroba, która spędza sen z powiek i utrudnia funkcjonowanie w społeczeństwie. Sprawia, że podanie ręki na przywitanie staje się nie lada wyczynem, wywołuje kompleksy i stopniowo alienuje. To łuszczyca – przewlekła i niestety nie całkowicie uleczalna choroba skóry, na którą cierpi od 2 do nawet 4% całej populacji. Na szczęście na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat, zmieniło się postrzeganie łuszczycy, jak i zostały zgłębione przyczyny jej powstawania i sposoby leczenia. Przyjrzyjmy się zatem tej chorobie i sprawdźmy jak skutecznie rozpoznać pierwsze objawy łuszczycy.
Problemy ze skórą – czy to objawy łuszczycy?
Jeżeli z naszą skórą dzieje się coś niepokojącego – nie popadajmy w panikę, ale koniecznie udajmy się do lekarza, który sprawdzi, czy mamy powody do obaw. Lekarzem, do którego powinniśmy się udać, jeśli podejrzewamy u siebie początki łuszczycy, jest oczywiście dermatolog, który zdiagnozuje chorobę i pomoże dobrać odpowiednie leczenie. Zazwyczaj pierwsze objawy łuszczycy są delikatne, więc możemy zareagować odpowiednio szybko i nie dopuścić do rozwoju zmian chorobowych. Na co warto zwrócić szczególną uwagę? Jako pierwszy pojawia się tak zwany wykwit pierwotny – przyjmuje zazwyczaj postać czerwonobrunatnych grudek, które początkowo zajmują mały obszar. Ich struktura jest chropowata i może się „rozlewać”, tworząc wypukłe i złuszczające się plamy. Kolejny etap to powstanie na powierzchni wykwitu srebrnoszarych łusek, po których zdrapaniu zauważymy błyszczącą powierzchnię – jest tzw. objaw świecy stearynowej. Jeżeli zauważymy plamki krwi sączące się ze zdrapanej ranki, to mówimy o objawach Auspitza. W takim wypadku raczej możemy mieć pewność, że mamy do czynienia z łuszczycą.
Jakie miejsca obserwować szczególnie?
Nie ma konkretnego miejsca, w którym najpierw pojawiają się objawy łuszczycy – wszystko zależy od tego, jaki rodzaj choroby nas zaatakował. Łuszczyca swoje początkowe objawy, jak i późniejsze, ujawnia przede wszystkim w takich miejscach jak:
- owłosiona skóra głowy (łuszczyca głowy),
- genitalia i pachwiny (łuszczyca wysiękowa, odwrócona),
- okolice pośladków (łuszczyca wysiękowa, odwrócona),
- skóra pod biustem i okolice sutków (łuszczyca wysiękowa, odwrócona),
- kolana i łokcie (łuszczyca pospolita),
- dłonie i stopy (łuszczyca krostkowa),
- paznokcie palców rąk i stóp (łuszczyca paznokci).
Jak reagować na pierwsze objawy łuszczycy?
Po ustąpieniu pierwszych objawów, zmiany chorobowe mogą rozwijać się dalej – tworzą się czerwone plamy na skórze, naskórek intensywnie łuszczy się i odchodzi całymi płatami. Mogą również tworzyć się rany, z których cieknie osocze. Na szczęście istnieją środki, które zmniejszają uciążliwe objawy łuszczycy.
- Maści i kremy – stosowane są miejscowo w pierwszym etapie choroby. Składniki czynne, jakie zawierają maści na pierwsze objawy łuszczycy to między innymi kwas salicylowy, retinoidy, witamina D. Przy bardziej zaawansowanych objawach, stosuje się również maści sterydowe.
- Antybiotyki i leki immunosupresyjne – przyjmowane są doustnie, gdy choroba się rozwija i rozprzestrzenia. Środki immunosupresyjne działają osłabiająco na układ odpornościowy, aby wyhamować jego działanie przeciw własnym tkankom.
- Leczenie światłem, czyli fototerapia – stosowana jest na zmienione chorobowo miejsca, przy przewlekłym przebiegu łuszczycy i polega na naświetlaniu promieniowaniem UV. Standardowy schemat fototerapii to trzy naświetlania tygodniowo przez minimum trzy miesiące.
- Profilaktyka i zdrowy tryb życia – dbanie o swój organizm, redukcja stresu i odpowiednia dieta to sposób, aby cieszyć się jak najdłużej piękną skórą bez łuszczycy. Lekarze podkreślają związek między nawrotami choroby, a niewłaściwym trybem życia – znaczenie ma to co jemy, czy się wysypiamy i uprawiamy sport, który redukuje poziom stresu.
Skąd się bierze łuszczyca?
Przyczyny powstawania łuszczycy nie zostały jednoznacznie określone. Nie jest ona z całą pewnością zaraźliwa, ale może mieć ona zarówno podłoże genetyczne, jak i stanowić chorobę autoimmunizacyjną – czyli taką, w której organizm atakuje własne tkanki. Trwają badania nad czynnikami, które wywołują pierwsze objawy łuszczycy i powodują jej późniejszy rozwój – zaobserwowano, że łuszczyca ujawnia się po przebytych przewlekłych infekcjach, ciągłym stresie (również tym pozytywnym), wskutek ciągłych uszkodzeń mechanicznych skóry lub po nadmiernym opalaniu. Uważa się, że łuszczycę może wywołać również przyjmowanie niektórych leków, jak na przykład leki hormonalne, sterydy czy też beta-blokery stosowane przy chorobach kardiologicznych. Także wspomniany wcześniej niewłaściwy tryb życia, używki i dieta oparta na przetworzonej żywności, może przyczynić się do rozwoju łuszczycy.
Z łuszczycą można żyć!
Mimo tego, że bada się ją od wielu lat, łuszczyca nadal jest dosyć tajemniczą chorobą. Na szczęście zwiększa się świadomość ludzi i osób chorych nie traktuje się już jak trędowatych, dzięki czemu mają oni szansę na stosunkowo normalne życie. Z pomocą dostępnych środków farmakologicznych oraz wiedzy o profilaktyce leczenia łuszczycy, można o niej zapomnieć na długo i cieszyć się spokojem podczas jej remisji. Wciąż trwają badania nad nowoczesnymi sposobami leczenia, których wyniki są obiecujące, więc można mieć nadzieję, że życie z łuszczycą będzie jeszcze łatwiejsze lub pozostanie ona wspomnieniem.
